Beijing (of Peking, kies maar)

We hebben met z’n allen de grootste lol continu, zelfs bij het inchecken van onze vliegreis van Yinchuan naar Peking toe. De Filipijnse James moet gefouilleerd worden en zelfs iedere pluk van zijn gigantische bos haar wordt grondig onderzocht. We hebben het naar ons zin en we zijn reuze benieuwd naar de World Cyber Arena 2016, het evenement waar we onze gloednieuwe International Referee license gaan gebruiken. Bij aankomst nemen we echter eerst afscheid van Rinie (Maleisië), Markus (Finland) en Colin (Zuid-Afrika). Zij gaan terug naar hun eigen land toe. Grappig detail: Colin vertrekt over een paar uur richting Zuid-Afrika terwijl Markus nog een nachtje in Peking slaapt. Toch is Markus een paar uur eerder thuis. Inmiddels begrepen dat alledrie de heren thuis aangekomen zijn, dus alles is prima ^_^.

Tijdens het avondeten komt de Chinese Lily naar ons toe met de hotelkamerpasjes en het nieuws dat we in Peking de hotelkamer delen. Mijn kamermaatje is Thomas uit Zuid-Afrika en de Argentijnse José mag als enige kerel een kamer voor zichzelf, maar om het goed te maken heeft hij wel de twee gezelligste buurmannen.

De hotelkamer is bloedje heet, maar gelukkig is het uitzicht erg mooi. We kijken vanuit het raam namelijk op de badkamer. Huh? Jawel, de slaapkamer en badkamer zijn gescheiden met een raam. Zo voel je je tijdens een goeie schijt- of douchebeurt nooit eenzaam! Om het af te maken is het gordijntje om een klein beetje privacy voor jezelf op te bouwen mooi doorschijnend. Nog nooit eerder in mijn leven heb ik een tweede douchegordijn moeten sluiten om op m’n gemakje een drol te draaien, only in China.

Om eerlijk te zijn hebben Thomas en ik de grootste lol om de ergernissen van de hotelkamer. De airco maakt een takkeherrie, de WC is na twee grote beurten ineens kapot en Thomas stampt de stopper van het bad zover het bad in dat het water niet meer wegloopt. Wanneer ik toch echt naar de WC moet en beneden maar wat ga zoeken, krijg ik nog één keer de fantastische gelegenheid om m’n Chinese hints-spel te oefenen. Er is namelijk geen WC-papier bij de WC’s. Daar sta je dan, poep- en veegbewegingen uit te beelden aan een hotelchinees in pak. Gelukkig raadde hij het niet in één keer, dus mocht ik het nog een keer doen.

Gelukkig hebben we het wel erg naar ons zin met z’n allen. Het is heel bijzonder om op de hotelkamer rond te hangen met Zuid-Amerika, Europa en Zuid-Afrika bijvoorbeeld. Daarnaast word ik steeds closer met José. We doen samen Hearthstone tijdens het evenement, wat betekent dat we vaak genoeg tegelijkertijd een biertje kunnen doen of dat we samen kunnen verdwalen in het winkelcentrum terwijl we de supermarkt zoeken (om vervolgens in een parkeergarage uit te komen, waar we na 5 meter lopen met een andere lift weer omhoog gaan). Het evenement zelf is misschien niet onwijs bijzonder, toch is het goed om te zien hoe ze het in andere landen doen. Veel vertragingen (gelukkig niet bij ons, wij lieten het juist weer een beetje inlopen), technische problemen en dingen die beter kunnen.

‘s Avonds veel gekletst, gedronken, gewandeld en gewoon van onze tijd in China genoten. Yinchuan was duidelijk mooier dan Peking, maar de mensen in Peking waren ook weer heel tof. Geen filmende taxichauffeurs die ons bijna verrot rijden, maar wel de Chinese evenementmedewerkers die selfie na selfie met ons gemaakt hebben. Als bonus ontmoetten we een dronken Chinese dame die opnieuw erg onder de indruk was van mijn buik. Kath’s haar was interessant, José’s baard ook, maar ze besprong mij half toen ze zag dat ik een buikje had. Echt verschrikkelijk, maar ook hier hebben we weer goed om gelachen.

Door alle gezelligheid viel het afscheid nemen ons dan ook een beetje zwaar. Won, Namki, James en Stanley waren vanaf 13.30 uur allemaal al richting huis terwijl wij pas om 20.00 uur richting het vliegveld zouden gaan. De Chinese Frank en Martin zijn met ons gaan eten en we zijn de stad nog even ingegaan. Lelijk Chinees draakkatje gekocht voor in de kast. Moet toch iets Chinees in m’n huis hebbben als ik er geweest ben😉. Anyway, ik schoot wat in de stress op het vliegveld toen ik erachter kwam dat Terminal 2 en 3 nogal ver uit elkaar liggen, er was een bus voor nodig. Beetje stresserig afscheid genomen van m’n laatste drie vrienden, maar inmiddels veel contact op Whatsapp en alles. Ik ben onwijs blij dat ik dit allemaal heb mee mogen maken, China was fantastisch!

Yinchuan 3

Ik loop gruwelijk achter, dus ik rond Yinchuan hier af en dan doe ik nog één blogje over Peking. Waar was ik ook alweer?

De avond dat we de bar vonden
Toegegeven, minder goede naam dan de avond van het schaap, maar twee avonden voor de avond van het schaap is minstens zo goed geweest als de avond van het schaap zelf (had ik al avond van het schaap gezegd?). Hoe vind je nou een goeie kroeg in China? Nou, heel simpel, vraag het aan de Chinezen en vervolgens zit je op kosten van het Chinese evenement waarvoor je in China bent lekker aan het bier en aan de whisky.

Op dit punt heb ik best veel moeite gestoken om iedereen te leren kennen, en vooral met de Koreaan Namki heb ik wat moeite. Zelf vindt hij het ook heel jammer. Hij laat van tevoren door middel van een chatbericht weten dat hij allerlei dingen wil vertellen aan ons, maar dat zijn Engels klote is. Hij blijft dan ook veilig bij Won (de andere Koreaan) zitten en maakt er samen met zijn eigen maatje in zijn eigen taal een gezellige avond van. Prima! Dan ga ik er proberen achter te komen hoe tof James (Filipijnen) en Jose (Argentinie) zijn. Inmiddels weet ik dat Jose 1 van mijn 2 beste maatjes van de trip is en dat James met een iets passievere houding ook nog steeds een heel toffe kerel is.

Met James, Jose, Markus (Finland), de Chinese Frank, de Zuid-Afrikaanse Thomas (mijn andere beste maatje hier) en de Zuid-Afrikaanse Colin speel ik een leuk drankspel waar ik nog niet eerder van heb gehoord.

Iedereen heeft een bekertje met drie dobbelstenen. Iemand begint door te zeggen dat er bijvoorbeeld vijf vieren in het spel zitten, waarschijnlijk aan de hand van wat hij zelf gerold heeft (wat hij geheim dient te houden voor de rest). De volgende mag dit verhogen aan allebei de kanten; hij mag verhogen met zes vieren of zeven vijven, maar ook met vijf vijven. Uiteindelijk kom je op het punt dat je denkt te weten dat er nooit zoveel vieren of vijven of wat dan ook in het spel kunnen zitten, waarna je vriendelijk laat weten dat de desbetreffende persoon uit zijn nek lult. Iedereen draait zijn bekertje om, het cijfer wordt geteld en de verliezer drinkt. Leuk en simpel, met als bonus dat de 1 een joker is. Telt altijd mee dus!

Vooral James bleef maar verliezen, al nam Jose later het stokje over omdat hij continu probeerde Colin erbij te naaien. Thomas speelde als een watje door continu redelijk laag in te zetten, echt weer een tegenvaller😉. Denk dat James met de meeste slokken op zijn bed is ingedoken. Zelf lag ik er ook laat zat in, na een taxirit met een Chinese fan. Ik vraag me nog steeds af of het in China toegestaan is om taxi te rijden terwijl je continu je klant aan het filmen bent voor je vrouw. Ach, jullie weten dat ik het heb overleefd, want ik schrijf dit.

De koning van de regio waar Yinchuan in ligt
Ja, en die regio ben ik alweer vergeten! Maar nadat we onze spullen ingepakt hebben om naar Peking te verhuizen, gaan we eerst nog een mooie dag tegemoet door het graf van de oude koning te bezoeken. Perfect Disney sprookje als je het mij vraagt: koning I doet het stiekem met het liefje van zijn zoon, waarna de zoon besluit om de neus (ja, de neus, niks anders…) van zijn vader eraf te hakken. Eigenlijk besluit hij dat niet eens zelf, het is namelijk de adviseur van de koning die zoonlief erop wijst dat hij beter even oplet wat zijn vader en vriendinnetje aan het uitspoken zijn.

Een smerige rat dus, die adviseur. Nou ja, wat koning I doet is ook niet zo netjes om eerlijk te zijn. De prins wordt in ieder geval opgehangen voor zijn daden en de eerste erfgenaam is het verre neefje van koning I. Geheel toevallig de zoon van de adviseur, die nu ineens alle macht in handen heeft. Zijn zoon, koning II, vindt dat echter geen goed idee en laat zijn vader ophangen. Hij leeft vervolgens gelukkig maar niet lang, want de Mongolen komen het land binnen. Dikke plottwist dus :p.

Wat een mooie plek was dat zeg! Lekker rustig, heel groot met een prachtig uitzicht en lekker warm. Redelijk onbeschrijfbaar eigenlijk, dus laat ik dat dan ook maar gewoon niet doen.

In de volgende blog vertel ik alles over Peking en onze fantastische hotelkamer!

Meer Yinchuan

Over 5 uur en 21 minuten zal mijn vliegtuig op Schiphol landen. Dat betekent dus dat ik al heel wat dagen uit Yinchuan ben, want de tweede helft van de trip bestond uit Peking. Allemaal al lang geleden, maar toch probeer ik verder te bloggen. Misschien moet ik Yinchuan gewoon even snel wat samenvatten met kopjes enzo, al ben ik als ik eenmaal op gang ben met schrijven vrij lastig te stoppen. Ach, we zien wel, ik moet toch nog die 5 uur doden🙂.

Yinchuan 2
Wat heb ik ook alweer geschreven? Volgens mij iets over Chinese hints omdat ik deodorant wilde, maar volgens mij nog niets over de vriendelijkheid van de Chinezen. De enige bitch in Yinchuan was de chagrijnige beveiligingschick van de Chinese bank. Gaf Markus en mij een vrijwel veel te hoog nummertje waardoor we 3 kwartier moesten wachten, en vervolgens is Markus nog steeds niet geholpen (ik wel, ha). We snapten er in ieder geval geen kloot van hoe we aan geld gngen komen daar, want een Engelstalige pinautomaat hebben ze blijkbaar niet.

We lopen verder (op zoek naar de volgens mij eerder genoemde bar die ze ook niet hebben in Yinchuan) en zodra we een internationaal reisbureau zien weten we vrijwel zeker dat daar Chinezen zijn die Engels spreken. Nou ja, niet dus. We spelen nog een keer hints en we weten het spelletje weer te winnen. De vriendelijkheid van de Chinezen: het lieve mevrouwtje achter de balie weet hoe we aan geld moeten komen en loopt met ons de volledige straat door terwijl ze eigenlijk aan het werk is, waarschijnlijk pronkend dat ze twee lange witte kerels achter zich aan heeft lopen. Supergoed bedoeld! Wel jammer dat ze met ons mee terugloopt naar de enige bitch van Yinchuan, die malle beveiligingschick van de Chinese bank. Vervolgens bestaat er ineens een Engelstalige pinautomaat, maar die moet precies vandaag gerepareerd worden… xD

International Referee Conference
Nuttig en vele malen interessanter dan dat ik in eerste instantie dacht. Ik kan sinds Yinchuan eindelijk zeggen dat ik ook gestudeerd heb, en wel op de internationale universiteit van Yinchuan, die helemaal niet zo internationaal leek. In ieder geval vielen we behoorlijk op. Sowieso zijn de meningen van de Chinezen over het algemeen iets als dit:

Chinezen over Kathleen: ohhhhh ze is blond! *hoofdje aai aai*, ohhhhh ze is niet plat! (moet wel dat ze dat denken, in Peking stond zelfs iets als A Cup Rules All)

Chinezen over Jose: ohhhh jij kan daadwerkelijke een baard groeien! *baardje aai aai* (maar 1 keer gebeurd volgens mij, maar ik vond het bijzonder grappig)

Chinezen over Jeroen: ohhhh jij bent debiel lang! Kom kom, foto foto! Ohhhh yeahhhh jij hebt een dikke buik en die brengt geluk! Daar ga ik eens even lekker over wrijven zonder het te vragen zeg! *buikje aai aai* (stukken minder grappig dan het baardje aai aai stukje)

Chinezen over de rest: meh.

Oja, terug naar de International Referee Conference. Na drie dagen lessen volgen van Koreanen, de Finse Markus, de Maleisische Rinie en de Zuid-Afrikaanse Colin hebben we allemaal onze diploma gehaald. De lessen gingen over hoe te handelen, discriminatie, regelgeving van de spellen, competitiestructuren en meer en we sluiten mooi af met een certificaat en een officiele IeSF scheidsrechterslicentie. Ik geloof dat er pas een heel beperkt aantal waren, dus laten we zeggen dat ik vanaf heden 1 van de 15 internationale esports-scheidsrechters ben. Inmiddels iets waar ik oprecht enthousiast over ben.

De avond van het schaap
Jose komt steeds met briljante namen voor een stel van onze avonden, dus laat ik deze vooral gebruiken. We hebben de International Referee Conference voltooid, en onze Koreaanse gastheren willen dit met ons vieren. Grote baas Alex laat ons dan ook weten dat we samen twee volledige schapen gaan eten. Gelukkig bedoelt hij dat achteraf gezien zonder de darmen en toestanden, daar maakte ik me namelijk wel een klein beetje zorgen om. Het wordt echter een gezellig vreetfeest waarbij de meeste Koreanen en Chinezen aan de ene tafel zitten en de rest aan de andere tafel.

Je kunt het al raden, de Koreaan-Chinese tafel is de tafel waar netjes met stokjes gegeten wordt. Als vervanger van de vork moeten wij het echter doen met plastic handschoentjes. Schaap graaien en vreten maar. O, en drinken. Ik geloof dat het drankje bei joe heet, wat Chinees is voor witte alcohol. Erg sterk met zijn 50% alcohol, maar het smaakt behoorlijk lekker. Zoet en scherp, niet echt vergelijkbaar met iets dat ik eerder gedronken heb, maar we moeten het zeker naar Nederland halen. Ik spreek echt uit ervaring, want de enige Chinees die niet aan de Chinese tafel is gaan zitten (en tegelijkertijd de enige Chinees die geen Engels spreekt) blijft gezellig mijn glaasje volschenken. Ik vraag nog netjes of hij me dronken probeert te krijgen en hij lacht vriendelijk terug, maar hij snapt er geen reet van en schenkt vrolijk verder.

Wat een heerlijke avond was dit zeg. Veel te veel aangeschoten grapjes gemaakt en luid geweest, vooral met Colin. Met de Zuid-Afrikanen kan je behoorlijk goed lachen, zowel Thomas als Colin doen goed hun best. Deze avond staat Colin echter meer in de picture dan Thomas, met alle beledigende grappen die die kan bedenken om er vervolgens zelf het hardst om te lachen. Prachtvent! Bier en tieten zijn het favoriete onderwerp van de avond, want toen Colin vroeg wat we in Nederland in de kroeg zingen, heb ik dat liedje meteen iedereen maar even aangeleerd. Ik kan daardoor weer een stereotype afstrepen: Koreanen zijn namelijk helemaal zo serieus niet. De Koreaanse Leo heeft zelf de grootste schik als hij inclusief stom dansje het Nederlandse lied aan het zingen is. Wat een leuke mensen heeft IeSF uitgenodigd, en wat was dat schaap lekker!

Terug in het hotel wordt er een klein beetje van ons verlangd dat we nog meer alcohol naar binnen werken, want de hoge pief van de Chinese esports is gearriveerd. Hij heeft blijkbaar zo ongeveer de hele reis voor ons allemaal betaald en hoewel ook hij geen woord Engels spreekt wilt hij graag een wijntje en een biertje met ons doen. Tegelijkertijd. En nog een keer. Wat ben ik blij dat ik daar mijn meeste kwaliteiten verstopt heb😉.

Laatste Yinchuan gedeelte in de volgende blog doen?

Nieuwe vrienden

Ik begin steeds meer om deze mensen te geven. De instructeurs in Yinchuan waren ook allemaal geweldig, maar onze referee groep is onwijs gezellig. Momenteel zit ik in de referee lounge te chillen met Thomas, Kathleen en Jose, dus laat ik daar maar mee beginnen.

Jose (Argentinie)
Ola senor! Jose (spreek uit: Hose) is mijn nieuwe mattie waar ik volgens mij het meest mee rondhang. Samen met hem regel ik de Hearthstone matches, wat erg goed gaat. Beetje te makkelijk voor ons denk ik. Tijdens een goede drinkavond in Yinchuan ben ik goed met hem aan de praat geraakt en volgens mij vinden we elkaar behoorlijk grappig. Kathleen zegt dat zijn Engels klinkt als het Engels van Borat, en soms moet ik daar aan terug denken. Stiekem moet ik dan een beetje gniffelen. Ik probeer ook af en toe een beetje Spaans tegen hem te praten, maar helaas kan ik de R niet zo goed rollen als dat hij doet. Maar even serieus: wat een prachtgozer. Omdat iedereen moeite heeft om mijn naam uit te spreken gingen ze gisteren ineens op mij proosten (Cheers for Jeroen, Jeloen, Jeroom, Jaroem etc) en hij eindigde prachtig met To the fucker! Hij weet al precies wat hij aan me heeft ^^.

Kathleen (Brazilie)
Onze lieve kleine menina tijdens deze trip. Haar start was nogal kut met peren, want dankzij haar diabetes type 1 in combinatie met een debiel ruige vlucht werd ze nogal ziek. De eerste dag heb ik haar dan ook helemaal niet gezien, maar in mijn haast toen ik me op de tweede dag had verslapen kwam ik naast haar te zitten. Gezellig blondje met een paar toffe piercings en hoewel ze niet alles begrijpt dat gezegd wordt, heeft ze het volgens mij wel naar haar zin. Zodra ze wel snapt wat er gezegd wordt, maakt ze er meteen een grapje achteraan. Haar manier om te laten zien dat ze moeite doet om te communiceren. Een lieverd met een bitchy toon, ik mag haar wel. Wel jammer dat ze te verlegen was om te vragen hoe je mijn naam uitspreekt. Ze zei dat ze prima wist hoe ik heet, omdat ze de namenlijst heeft, maar toen ik vroeg naar mijn naam begon ze een beetje te glimlachen en werd ze verlegen. Joh, kan mij het schelen als je het verkeerd uitspreekt, ik bijt niet hoor😉.

Thomas (Zuid Afrika)
Dankzij Thomas kan ik af en toe gewoon Nederlands praten! Afrikaans klinkt een beetje raar, maar als we wat trager praten gaat het vaak genoeg goed. Als het om esports gaat wordt hij het meest serieus van iedereen, maar buiten dat is hij echt een onwijs toffe kerel. Momenteel delen we onze hotelkamer met elkaar en we hebben veel teveel lol om de vele ergernissen van ons hotel in Peking. Hij zorgt goed voor iedereen en neemt veel verantwoordelijkheid op zich en daarnaast zit hij je continu voor de gek te houden. De Chinese eettafels hebben vaak een draaischijf in het midden, en meer dan eens zit hij stiekem te draaien als je probeert op te scheppen. Gelukkig is deze meneer een behoorlijke zeikerd over het Chinese eten. Hij durft bijna geen hap te nemen voordat hij de mening van iemand anders gehoord heeft. Welnee Thomas, het eten is helemaal niet pittig xD.

Ik denk dat ik zelf met bovenstaande drie het meeste heb. Thomas en Jose zijn redelijk goed in Engels en Kathleen lacht gezellig veel (en ze zei dat ik er veel jonger uit zag dan 27, gracias!). De meest bijzondere mensen zijn denk ik de Koreanen.

Namki (Zuid Korea)
Echt een heel goeie jongen. Ik was eerst een beetje bang dat de Koreanen heel serieus zouden zijn, maar ik denk dat de Koreanen het type Aziaten zijn die het dichtst bij ons in de buurt komen. Ja, je kunt ze best makkelijk beledigen, maar als je gewoon normaal doet zijn beide Koreanen erg tof. Namki heeft de grootste moeite met onze groep, want zijn Engels is nogal beperkt. Hij stuurde ons een berichtje dat hij het behoorlijk kut vindt dat hij niet makkelijk met ons kan praten, hij doet behoorlijk zijn best. Hij zou graag van alles willen  vertellen, maar hij weet gewoon de woorden niet. Niet erg gemakkelijk tijdens de International Referee Conference, dus heb ik hem met de les over hoe je je moet gedragen maar een handje geholpen naderhand. Dit door vele slecht getekende tekeningen, gebaren en baby-Engels. Slaat vaak een arm om me heen en lijkt me heel erg graag te mogen, gelukkig maar!

Won (Zuid Korea)
Spreekt redelijk goed Engels, maar je moet niet al te moeilijke woorden tegen hem gebruiken. Aan de buitenkant ziet deze vent er veel te serieus uit, maar ook hij heeft een hoop lol met iedereen. Stelletje stomme buitenlanders met hun vorken, wat had hij een lol toen ik met een stokje in iedere hand probeerde op te scheppen. Hij heeft de meeste ervaring met esports-wedstrijden en dat is goed te zien, hij is lekker serieus bezig en baalt als een stekker wanneer zijn wedstrijd uitgesteld wordt. Dat is iets dat niet voorkomt in Zuid Korea en hij werd er dan ook behoorlijk chagrijnig van, al zegt hij zelf van niet. Hij heeft wel oprecht interesse in ons, maar noemt ons al gauw pervers. Wat valt er nog meer te zeggen over deze jongen? Hij vraagt me een hoop over Nederland, waar ik woon en hij wil alles weten. Ik denk wel dat hij het fijn vindt dat er zoveel Koreanen zijn om tegenaan te kletsen.

James (Filipijnen)
Wat een gast is dat zeg. Ik denk dat ik hem vaker heb zien slapen dan dat ik hem wakker heb gezien, hij klaagt continu dat het koud is hier (dude!) en hij begon als een behoorlijk verlegen jongetje. Inmiddels is hij aan ons gewend, doet hij vrolijk mee en heeft hij behoorlijk hoog ingezet tijdens ons avondje zuipen. Behoorlijk aangeschoten door een gek dobbelspelletje. Hij vroeg me nog zo om niet te schrijven over zijn vele slapen, maar ik moet wel. Immers pakte hij toen straks twee servetjes om onder zijn mond te leggen. Hij slaapt op zijn buik en dat zorgt voor behoorlijk wat gekwijl. Voor de rest weet hij heel mooi te verkopen dat het beter is om je kont schoon te spuiten in plaats van dat je toiletpapier gebruikt. Gozers in de Filipijnen hebben namelijk een harige kont (hopelijk niet zo harig als de bos krullen die die op zijn hoofd laat groeien). James is een zwaar relaxte gast waar je best mee kan lachen, ik mag hem wel!

Stanley (Indonesie)
Met het zwaarste accent van iedereen weet Stan zichzelf behoorlijk goed te redden. Het is soms een beetje moeilijk om hem te verstaan, zeker aangezien hij best snel praat. Dan maakt hij bijvoorbeeld een grapje, begint keihard te lachen en drie seconden later komt het pas bij ons binnen. Ik vind hem wel grappig in ieder geval, hij is lekker enthousiast en vrolijk. De IeSF (International e-Sports Federation) finales zullen dit jaar in Jakarta worden gehouden en de kans bestaat dat we elkaar daar allemaal weer terug gaan zien. Erg leuk, kan ik tenminste zijn vrouw ontmoeten waar hij het redelijk vaak over heeft. Hij spreekt een beetje Chinees, waardoor we af en toe wat sneller een drankje kunnen bestellen. Handig hoor! Hij is zeker niet de minste, zijn vriendelijkheid wint het vaak genoeg en hij praat in ieder geval met genoeg volume. Hopelijk heb ik nog vele gesprekken met deze jongen.

Frank & Lily (China)
China is natuurlijk het gastland, maar ook Frank en Lily horen bij onze groep. Frank is een beetje de baas, en hij is continu overdreven druk bezig met het evenement. Er gaat namelijk van alles fout. Gelukkig heeft hij gezien dat ik een dikke buik heb. Elke dag doet hij een typisch Chinese ooowww om vervolgens over mijn buik heen te wrijven. Voor  goed geluk.😦 Verder vind ik hem wel aardig hoor, maar heb elke keer nogal een wat-ben-je-aan-het-doen-momentje als hij weer aan mijn buik zit.

Lily is heel lief, maar sorry zeggen zit echt veel teveel in haar systeem. Elke ochtend laat ze weten hoe lief we allemaal zijn en vraagt ze of ze nog wat voor ons kan doen. Toffe gastvrouw, kan er niks anders over zeggen.

De andere Chinezen zijn ook behoorlijk tof. Zodra ze Engels gaan studeren, krijgen ze een internationale naam toegewezen. Ik bedank daarom alle niet-Chinees klinkende Chinezen die ik ontmoet heb: Martin, Evelyn, Jason en Denvin.

Yinchuan 1

Ik heb behoorlijk wat te vertellen en ik ben bang dat ik de helft ga vergeten. Inmiddels zijn we alweer bij de vierde dag Yinchuan aanbeland en heb ik nog steeds niets geschreven. Dat is deels de schuld van mijn tablettoetsenbordje, die eigenlijk net te klein is voor mijn vingers om snel te kunnen typen, en deels doordat ik probeerde om videomateriaal naar Nederland te sturen (niet gelukt, dus dat moet later maar).

Vliegtuig 2 van Beijing naar Yinchuan is veilig geland en ik heb gevlogen met Markus, de Finse instructeur. Een relaxte kerel met mooie verhalen, net ietsje langer dan dat ik ben. We ontmoeten al snel de Chinese referees, Frank en Lily. Aziaten hebben vaak een internationale naam zodat ze rekening met ons kunnen houden. Frank zegt terecht dat wij als bleekscheten zonnebrand moeten hebben, want het is hier lekkerder weer dan in Nederland. Nou, Lily regelt dat wel, echt een lieve meid; biedt continu haar excuses aan voor van alles en nog wat en is er echt honderd procent voor ons. Ook heb ik deodorant nodig, dus Markus en ik besluiten om Yinchuan even in te gaan om wat te kopen en om een drankje te doen.

Met behulp van wat hints/gebaren (gelukkig ben ik daar goed in) lukt het me al gauw om te slagen. Gewoon even naar je oksels wijzen en PSHT zeggen en iedere Chinees antwoordt met een veel te lange aaaaaahhhh! Lekker makkelijk. Dat drankje doen op een terrasje komt er echter steeds niet van. Alles is altijd gemaakt in China, maar de terrasjes blijkbaar niet. Voor een klein bedrag hebben we een Chinees drankje gekocht bij de supermarkt, goatsjie genaamd. De naam hebben we onthouden doordat het een beetje als goatee klinkt. Nooit kopen, wat een smerige bocht is dat. Soort van gek smakende babyjagermeister. In ieder geval een leuk rondje Yinchuan gelopen met Markus🙂.

Het Holiday Inn hotel is fantastisch, met een lekker groot bed waar zelfs een grote meneer als ik in pas. Prima douche ook, lekker ruim, echt dikke prima. Wel jammer dat je op een trip als deze weinig meer ziet dan het hotel en zijn omgeving, al werd Lily spontaan enthousiast toen we langs de Yellow River reden. Blijkbaar iets speciaals in Yinchuan, maar niet iets waar ik ooit van heb gehoord.
De andere mensen die ik al snel ontmoet zijn de Koreaanse scheidsrechters en de scheidsrechter uit Indonesie. Ik schrijf mijn volgende blog over het team, op het moment van schrijven is mijn mede-Hearthstone-scheidsrechter Jose (Argentinie) in het Spaans naar huis aan het bellen. Ik moet zeggen dat het best relaxed klinkt als achtergrondherrie, al klinkt zijn Engels volgens de Braziliaanse Kathleen als Borat xD.

Het avondeten was de eerste avond erg gezellig. Het eten is behoorlijk pittig, pittiger dan wat wij gewend zijn maar ik vind het eigenlijk wel lekker. De vele botten in het vlees zijn dan weer wat minder, zit heel de tijd in mijn mond te zoeken naar botjes zodat ik ze op een beleefde manier weer uit kan spugen. De Koreanen, Indonesier en Fin joinen ons, en ook Rinie uit Maleisie schuift aan. De Koreaanse jongens zijn aan het begin nog wat verlegen, maar al gauw beginnen ook zij een beetje te gniffelen om alle verschillen die we hebben. Eentje eet met stokjes, de ander met vork. Als ik een poging tot eten met stokjes doe, is het ijs al gauw gebroken en beginnen we allemaal wat beter ons best te doen. Gezelligheid met de halve wereld, terwijl de andere helft pas vanavond laat aankomt. Ik ga na mijn teamblog meer bloggen over Yinchuan en de International Referee Conference, want ik heb nog meer dan genoeg te vertellen.

De vlucht

En daar zijn we dan: China. Op het moment van schrijven zit ik nog hoog in de lucht, maar de tijd vliegt voorbij (haha vliegt, en het is geeneens waar). Qua vliegtuigfaciliteiten is het allemaal dikke prima, terwijl ik me daar tot nu toe het meest zorgen om heb gemaakt.Het personeel is vriendelijk en volgens mij heb ik de meest awesome buurman van het vliegtuig.

We zitten op de stoelen in het midden, helemaal achterin. De redelijk goed Engels sprekende Chinese buurman heeft voor deze plek gekozen zodat hij als eerst zijn maaltijdje krijgt en man, man, wat kan die vent schrokken. Zelf heb ik de achterkant van het vliegtuig gekozen met de hoop dat de meeste mensen niet achterin willen zitten. Wat een geluk! De enige stoel die niet gevuld is, is de stoel naast mij. Schrokchinees en ik hebben samen dus drie stoelen. Wel is het zitje eraf gesloopt omdat de irritante, luide Chinees voor ons zijn drinken niet vast kon houden en hij geen natte stoel wilde… Ach ja, nog steeds prima!

Ik weet inmiddels ook precies wat ik in China ga doen, wel zo fijn. Zelf op het laatste moment mijn visum in ontvangst nemen, maar de evenementorganisator weet ook prima hoe ze informatie versturen uit moeten stellen. De eerste dagen ben ik zoals eerder gezegd in Yinchuan te vinden. Hier vindt de International Referee Conference plaats, een ietwat kleiner evenement met trainingen en lezingen over reglementen en allerlei andere zaken waar je in de competitieve games op dient te letten. Dit zal allemaal tussen 10.00 uur en 18.00 uur zijn, waardoor ik volgens mij redelijk wat tijd voor mezelf overhou.

Of dat in Beijing ook zo zal zijn, dat weet ik niet. Hier zal de Season 1 finale van de World Cyber Arena plaatsvinden, waar ik dus aan de slag ga als competitiescheidsrechter. De World Cyber Arena dagen starten tegen het eind van de ochtend, om pas in de avond om 21.00 uur te stoppen. Pittig lange dagen dus, maar ik doe zelf enkel de Hearthstone wedstrijden. Geen idee of ik buiten mijn matches om ergens verwacht word of dat ik op die tijden even een rondje kan lopen, dat moeten we nog even afwachten.

Inmiddels zijn we weer heel wat uren verder en zit ik in vliegtuig 2, van Beijing naar Yinchuan. De vorige vlucht had iets meer beenruimte, maar wat een kutlanding hebben we gehad. Volgens mij mochten we niet zomaar 1, 2, 3, landen, want de aankomsttijd werd steeds later. Hierdoor werd de irritante Chinees voor ons nog irritanter; meneer besloot de boel even goed onder te kotsen en zijn Duitse buren zijn dus maar een stukje naar links gekropen om spettervrij te blijven. Schrokchinees begon een beetje te zweten en werd wat bleekjes, voelde zich volgens mij ook niet zo lekker, maar heeft zich gelukkig goed gehouden.

Op het vliegveld meteen maar pinnen om vervolgens een belachelijk duur kopje koffie te kopen. Gelukkig niet als enige deze blunder begaan, want ik heb inmiddels iemand gevonden van de International Referee Conference. Daarmee het laatste vliegtuig voor vandaag ingestapt en een klein dutje later zijn we dan eindelijk bij het hotel. Het is mooi hier! Vanuit de auto de Yellow River gezien, geen tijd gehad om een foto te maken helaas. Deze mag online en ik vertel later meer.

Dutch College League

Stefan in december: “We gaan meehelpen aan een bioscooptoernooi voor studenten, League of Legends, maar jij hoeft er waarschijnlijk niet elke keer bij te zijn hoor.”

Eén dag voor de allereerste keer Dutch College League: “Misschien toch handig als je erbij bent morgen.”

Dag na de allereerste keer Dutch College League: “Oké, het was wel handig dat je erbij was.”

En zo zit ik tegenwoordig iedere dinsdag in de VUE Cinema te Hilversum om mee te helpen aan de Dutch College League. In eerste instantie een beetje als hulp voor van alles, maar toen bleek dat onze Paul zich beter op de techniek kon richten in plaats van zowel techniek als competitie heb ik dat stokje van hem overgenomen. Ik ben dus inmiddels de scheidsrechter van de competitie🙂.

De Dutch College League is een studententoernooi in de bioscoop, waar teams in spelersboxen iedere week strijden om mee te doen aan een groot toernooi in Indonesië. Extra leuk: FOX Sports heeft de rechten in handen om dit uit te zenden en we zijn dan ook iedere dinsdag live op zowel Twitch als op een extra kanaal van FOX Sports. Vervolgens wordt dit programma de gehele week door herhaald en zo zijn een groot aantal voor mij bekende gezichten ineens op twee televisiezenders te zien! Online, op televisie en in de bioscoopzaal kun je wekelijks kijken naar de League of Legends wedstrijden. Het programma wordt aan elkaar gekletst door Koen (de beste racegamer van de Benelux) en Mathia (een League of Legends Twitch streamer), die regelmatig overschakelen naar Jerry van VUE Cinemas. Hij presenteert vanuit de zaal zelf en met hem heb ik dan ook het meest te maken. Tijdens onze televisiemomentjes maken we een stel League of Legends gerelateerde grapjes en krijg ik vragen over wat ik als scheidsrechter allemaal doe.

Dat was mij voordat ik ermee begon ook niet helemaal duidelijk hoor. Is een scheidsrechter bij een gamecompetitie nou echt nodig? Bij onze eigen evenementen hebben we per game wel een ‘competitie admin’, wat eigenlijk deels op hetzelfde neerkomt. Ik ben er voor verantwoordelijk dat we geen vertragingen oplopen, dat spelers op tijd kunnen/gaan spelen en dat alles eerlijk verloopt. Ja, dit is wel degelijk nodig. Ik zal niet beweren dat ik het tijdens ieder potje nou zo druk heb, maar het is zeker te weten belangrijk om iemand te hebben die knopen door durft te hakken. Mag Speler X alsnog zijn vervanger vervangen tijdens het potje als hij na een nare treinvertraging eindelijk binnenkomt? Pauzeren we heel even als iemand spontaan last krijgt van RSI? Mag er opnieuw gekozen worden als Speler Y per ongeluk het verkeerde karakter gekozen heeft? Het komt allemaal niet continu voor, maar tot nu toe zijn er wekelijks weer een stel kleine dilemma’s die opgelost dienen te worden.

Niet vervelend om te doen, eigenlijk past het best in mijn straatje. Niet alleen kan ik prima een beslissing maken en gezellig met Jerry kletsen, ook ben ik (al zeg ik het zelf) behoorlijk goed in het aansturen van een team. Stagiaire Joanna en technische man Paul staan continu op standby om me te helpen waar nodig of beginnen uit zichzelf al wat te doen, terwijl ik met Stefan goed kan overleggen wie waarvoor verantwoordelijk is als er spontaan wat gebeurt. Ook staat er iemand in iedere spelersbox om de schermen van de spelers in de gaten te houden. Cosplaydames Alex en José doen dit met veel plezier en hoewel Alex soms behoorlijk serieus kan kijken, is ze net zo gezellig als José. Via portofoons hebben we allemaal continu contact met elkaar en ik kan gewoon op de eerste rij zitten om in actie te komen zodra er wat aan de hand is.

Op dinsdag 17 mei zit ik dus in China. Mijn Duh-mattie Chris zal me dan een weekje vervangen en ik denk dat ook hij dat gewoon goed kan. Een goeie scheidsrechter is in ieder geval wel degelijk nodig nu dat gametoernooien zelfs op televisie uitgezonden worden. Aankomende dinsdag schuif ik zelf even aan bij de presentatietafel om het met Koen en Mathia over China te hebben, volgens mij direct na de derde wedstrijd. Kijk dus rond een uur of 4 ‘s middags dus even naar dat extra FOX kanaal of volg het op Twitch. Ik ben in ieder geval blij dat Stefan aan het begin zo twijfelde of ik nou wel of niet mee moest werken aan de Dutch College League, want anders was ik nooit gevraagd om naar China te gaan ^_^.

eSports en een beetje cosplay

Zoals ik eerder zei werk ik dus sinds 2011 bij Duh-Events. Daarover later meer, maar door Duh-Events ben ik in aanraking gekomen met een tweetal kleinere takken binnen het hele gaming-gebeuren: eSports en cosplay. Vroeger kende ik van de gaming-boom alleen maar de console-gaming takken en de pc-gaming takken, waar nog een groot verschil in zit. Volgens kenners mag je shooters niet spelen op de console omdat je daar toch echt een toetsenbord voor nodig hebt en hoor je echte singleplayer avonturen te spelen met controller.

Nu had ik al weleens van die kleinere tak die eSports heet gehoord, maar pas na mijn eerste ‘eigen’ The-Party evenement ben ik me langzaamaan gaan beseffen hoe belangrijk dit voor velen is. Gaming als sport, genoeg mensen die daar actief mee bezig zijn en de prijzenpotten worden alsmaar hoger. Tijd om dat serieus te nemen dus, al blijft het een lastig iets om op verjaardagen te vertellen, of in dit geval in combinatie met mijn reis naar China. Als mij wordt gevraagd wat ik in China ga doen, dan moet ik namelijk eerst uitleggen dat een steeds groter groeiend aantal gamers vindt dat gaming een sport is.

Daar wordt dan wat lacherig over gedaan, omdat de ‘normale man’ gewoon simpelweg denkt dat de gamer achter zijn computer zit om een spelletje te spelen. Het pluspunt is wel dat iedereen het onderwerp interessant vindt en dat ze zich er wel deels in kunnen vinden als je het een beetje uitlegt.

Als gaming een sport kan zijn, dan zit het natuurlijk dichterbij schaken en dammen dan dat het bij voetbal zit. Sport en eSport is een beetje als een lepel en een schoenlepel naar mijn mening, en zo probeer ik het dan uit te leggen. Het heeft zo zijn raakvlakken en verschillen, als je valsspeelt in een spel dan vindt men je onsportief en ook daar zit weer dat woordje ‘sport’ in. Het kan denk ik prima als derde ‘sporttak’ (daar ga ik weer met m’n takken) bestaan, maar voor nu spreken veel mensen zich nog een beetje tegen.

Zo las ik een artikel op een website van een eSportsclub dat er naast het gamen natuurlijk ook gesport moet worden, anders blijf je niet fit. In de meest letterlijke zin hebben ze al gezegd dat ze sporten door hun game te starten. Zelf deed ik als klein mannetje hier ook al aan mee. Ik moest van m’n moeder op een sport toen ik dik begon te worden en ik koos dammen. Zo werkt het natuurlijk niet (met als resultaat dat ik nog steeds geen mooi figuur heb, al ging ik na twee weken op badminton als alternatief).

Cosplay
Dan heb ik op die verjaardagen en andere praatjes uitgelegd waarom gaming als een sport gezien wordt, komt er nog zo’n nieuwe gekke tak bij: cosplay. Cosplayers zijn mensen die hun eigen kleding en attributen maken om een personage uit een film, serie of game te worden. Hiervoor worden ook wedstrijden voor georganiseerd. Op The-Party hebben wij een soort ‘catwalkshow’ gedaan (bekijk de video) waar mensen op het podium stapten, de bewegingen van hun karakter deden en weer van het podium gingen. Op zich heeft het weinig met eSports te maken hoor, maar het is net zoals eSports niet het meest makkelijke ding om uit te leggen aan de normale man.

De grootste reden waarom ik het in mijn blog noem zijn de dames van Team Paraluna, inmiddels het nummer 3 cosplay duo van de wereld. Ik heb deze twee meiden ontmoet omdat ze de cosplaywedstrijd op The-Party jureerden en onlangs ontdekte ik dat zij ook naar China toe mochten, met als doel om Nederland te vertegenwoordigen in het wereldkampioenschap cosplayen. Derde geworden dus, superleuk! Hun enthousiasme en het enthousiasme van een hoop andere cosplayers die ik inmiddels heb leren kennen zorgt ervoor dat ik nu over twee ‘bijzondere gamingtakken’ kan praten. Hoewel het namelijk allebei niet makkelijk is om uit te leggen, is het wel leuk om mensen over dingen te vertellen waar ze nog nooit van gehoord hebben.

Geen idee of ik hiermee een goed of slecht artikel geschreven heb. Want zelfs als ik erover probeer te schrijven, vind ik het niet het meest makkelijke onderwerp om het over te hebben. Misschien ben ik er wat te nuchter voor, al is het beeld wat ik erbij heb in de afgelopen jaren wel echt positief veranderd. Je zult me niet ineens in ieder gesprek “FOR ESPORTS!” horen roepen ofzo, maar het is behoorlijk tof dat deze ‘opkomende sporttak’ ervoor zorgt dat ik als scheidsrechter naar China toe mag. Oja, de scheidsrechtersrol. Daar ga ik later over vertellen in mijn Dutch College League blog, want ook dit is weer een aparte maar leuke overeenkomst tussen sport en eSports.

Jeroen naar China

“Willen we iemand naar Korea sturen als scheidsrechter?”, werd mij via Whatsapp door mijn baas Stefan gevraagd. Grappend reageerde ik dat ik volgens mij de scheidsrechter was, refererend naar de Dutch College League. “Dat is ook goed, ga maar”, stond er vervolgens op m’n telefoonscherm. Oh shit, serieus?

Dat Korea is uiteindelijk tien minuten later China geworden, maar dat maakt allemaal niet uit hoor, ben in allebei de landen nog nooit geweest. Als je op deze website rechts kijkt zie je wat ik allemaal bezocht heb, echt niet veel. Daarnaast speel ik ook nog eens soort van vals door China alvast toe te voegen, bestaan mijn Spaanse en Griekse ervaringen uit een stel vakantie-eilanden en sta ik in Denemarken altijd een klein half uurtje stil als het tijd is voor DreamHack. Oja, mijn tripje naar Frankrijk was een schoolreis naar Disneyland.

Nog niet echt veel bezocht dus. Vroeger ging ik met paps en mams nooit op vakantie naar het buitenland. Ik denk dat Texel de meest exotische bestemming is die ik met m’n ouders heb bezocht en om die mijlpaal te vieren gingen we het jaar erop gewoon weer. Als paardenboerderijhouders is er geen tijd om een paar weken achter elkaar vrij te nemen, dus was het zonde om voor een weekje te gaan vliegen. Dat ga ik nu dus allemaal goedmaken, want ik zit straks volgens mij zo’n twaalf uur in de lucht. Met mijn 2 meter lengte niet echt een ervaring waar ik naar uitkijk, maar het wordt het vast allemaal waard!

Afgelopen week alvast ‘geoefend’. Ik ben op visite gegaan bij een vriend (Mark) in Istanbul. M’n eerste stapjes Azië alvast gedaan zodat ik weet hoe de grond daar voelt (zie foto) en alvast 2x 3 uurtjes ‘ingevlogen’.

Maar goed, waarom deze blog en wat ga je in China doen? In het kort: scheidsrechter worden. Jup. En vloggen. Joost van de Dutch College League heeft via-via een beetje geregeld dat ik de aangewezen persoon ben om naar China te gaan om als scheidsrechter bij een groot eSportstoernooi aan de gang te gaan. Afgelopen woensdag drukte hij een videocamera in m’n handen om te gaan vloggen (vlogs plaats ik ook op de site uiteraard). Om ervoor te zorgen dat ik op video niet te langdradig ben, heb ik na een paar jaar niet geschreven te hebben besloten om er ook maar een blogje aan te koppelen. Verwacht voor mijn vertrek (12 mei) alvast wat blogs over eSports (wat het is en hoe ik erover denk), Duh-Events (waar ik werk) en de Dutch College League (het evenement wat ervoor gezorgd heeft dat ik naar China ga). Na die schrijfsels zal ik vertellen hoe mijn schema er in China uitziet en wat ik volgens de mailwisselingen zoal ga doen.